Yapay zeka şaşırtıcı bir hızla ilerliyor. Kullanımı, sahipliği, hesap verebilirliği ve insanlık için uzun vadeli etkileri konusunda derin etik endişeler yaratıyor. Teknoloji uzmanları, etikçiler ve politika yapıcılar yapay zekanın geleceğine bakarken, kontrol, güç dinamikleri ve yapay zekanın insan yeteneklerini aşma potansiyeli hakkındaki devam eden tartışmalar, bu etik zorlukların şu anda ele alınması gerektiğini vurguluyor. Beyaz Saray’ın yakın zamanda 140 milyon dolarlık fon yatırımı yapması ve ek politika rehberliği sağlamasıyla, yapay zekanın muazzam potansiyelinden yararlanmak için bu zorlukları anlamak ve azaltmak için önemli adımlar atılıyor.
Yapay zeka ve etik ilkeler
Yapay zeka sistemleri büyük miktarda veri üzerinde eğitilir ve bu verilerin içine toplumsal önyargılar gömülüdür. Sonuç olarak, bu önyargılar yapay zeka algoritmalarıyle kritik alanlarda haksız veya ayrımcı sonuçları güçlendirebilir. Örneğin, şirketler iş başvurusunda bulunanları özgeçmişlerini analiz ederek taramak için yapay zeka sistemi kullanabiliyor. Bu yapay zeka sistemi büyük olasılıkla şirket içindeki başarılı işe alımların geçmiş verileri üzerinde eğitilmiştir. Ancak, geçmiş veriler cinsiyet veya ırk önyargıları gibi önyargılıysa, yapay zeka sistemi bu önyargıları öğrenebiliyor. Böylece şirketin geçmiş işe alımlarıyla uyuşmayan adaylara karşı ayrımcılık yapabiliyor. Yapay zeka ve etik açısından bu önemli bir problemdir.
Yapay zeka sistemleri, bu sistemlerin nasıl çalıştıkları ve belirli kararlara nasıl vardıkları konusunda sınırlı yorumlar sağlıyor. Bir “kara kutu” içinde çalışıyor. Sağlık hizmetleri veya otonom araçlar gibi kritik alanlarda, kararların nasıl verildiğini ve bunlardan kimin sorumlu olduğunu belirlemek için şeffaflık hayati önem taşır. Yapay zeka kullanımında etik şeffaflık ayrıca önemlidir. Özellikle yapay zeka sistemleri hata yaptığında veya zarar verdiğinde hesap verebilirliğin açıklığa kavuşturulması gerekiyor. Uygun düzeltici eylemlerin gerçekleştirilebilmesini sağlıyor. Kara kutu zorluklarıyla mücadele etmek için araştırmacılar, modelin adaletini, doğruluğunu test ediyor. Olası önyargısını karakterize etmeye yardımcı olan yapay zekayı daha iyi geliştirmek için çalışıyor.
Bir ressam bir tabloyu tamamladığında, tablonun sahibi olur. Ancak bir insan yaratıcı, ayrı bir birey veya kuruluş tarafından programlanmış AI sistemine metin istemi girerek bir dijital sanat eseri ürettiğinde, durum o kadar da net değildir. AI tarafından üretilen sanat eserinin sahibi kimdir ? Bunu kim ticarileştirecek? Yapay zeka ve etik üzerine bu tip soruların cevabı kimler ihlal riski altındadır? Bu ortaya çıkan sorun, AI düzenleyicilerin yetişebileceğinden daha hızlı ilerledikçe hala gelişmektedir. İnsanlar, başkaları tarafından geliştirilen AI sistemleri aracılığıyla dijital sanat eserleri üretiyor. Kanun koyucuların sahiplik haklarını netleştirmeleri gerekiyor. Olası ihlalleri yönlendirmek için yönergeler sağlamaları kritik öneme sahip.