Köklü otomobil üreticileri önemli bir sorunla karşı karşıya. Nakit akışını sürdürmek için içten yanmalı işlerine devam etmeleri gerekiyor ancak önümüzdeki on yılda hayatta kalmak istiyorlarsa, yoğun bir şekilde yatırım yapmaları ve tüm mühendislik güçlerini ve üretim teknik bilgilerini elektrikli araçlara odaklamaları gerekiyor.
Bazı otomobil üreticileri, yalnızca elektrikli araç üretimi için bölümler eklemek yerine dahili iş silolarını yeniden organize ederek bu zorlukla mücadele ediyor. Ford ve GM, son zamanlarda organizasyon yapılarını ikiye bölerek bunu yaptılar.
Fosil yakıtlı otomobil dünyasında inovasyon döngüsünü yavaşlatan faktörler, çok yıllı alt sözleşmeler, bileşen imalatında dış kaynak kullanımı ) ve bayilik modeline olan güvenin birleşimidir. Bunların hepsi batık maliyetleri artırır, ivmeyi azaltır ve inovasyon ivmesini yavaşlatır.
1980’lerde, otomotiv endüstrisindeki değişim oranlarına baktığımızda, ABD’de bir yeniliğin showroom katına getirilmesi yaklaşık 3 yıl sürdü. Sonra Japonlar geldi ve bunu 9 aya indirdi, ABD’li üreticilerin inovasyon döngüsü aynı kaldı. Böylece, ABD otomobil ve İngiliz motosiklet endüstrilerindeki her şey sessizliğe büründü. Japon otomobil üreticilerinin yenilikleri şunlardı: radyolar, ısıtıcılar, ön cam silecekleri, frenler (disk), halılar, lastikler, daha büyük motorlar
