Küresel olarak artan enerji taleplerini karşılamak için küçük modüler nükleer reaktörlerin (SMR’ler) konuşlandırılması, yakın tarihli bir raporda değerlendirilerek, bu tür enerji üretimiyle ilgili önemli zorluklar ve dezavantajlar ortaya çıkarıldı. Kapasitesi 300 megawatt’a kadar olan nükleer santraller olarak tanımlanan SMR’ler, bir zamanlar büyük ölçekli reaktörlerin karmaşıklıklarına, güvenlik risklerine ve maliyetlerine çözüm olarak lanse ediliyordu. Ancak “Küçük Modüler Reaktörler: Hala Çok Pahalı, Çok Yavaş ve Çok Riskli” başlıklı rapor, SMR’lerin enerji taleplerini etkili bir şekilde karşılama konusundaki uygulanabilirliğini sorguluyor.
Küçük modüler nükleer reaktörler için araştırmalar
Raporda: “Küçük modüler reaktör (SMR) savunucularının söylemi gürültülü ve ısrarcı: Bu sefer farklı olacak çünkü büyük reaktör inşaat projelerini rahatsız eden maliyet aşımları ve program gecikmeleri yeni tasarımlarla tekrarlanmayacak. Ancak inşa edilen (veya başlatılan) birkaç SMR farklı bir tablo çiziyor; geçmişe şaşırtıcı derecede benzeyen bir tablo. Önemli inşaat gecikmeleri hâlâ normal bir durum ve maliyetler artmaya devam ediyor” ifadelerine yer verildi.
Raporda SMR’lere karşı sunulan temel argümanlardan biri aşırı maliyetleridir. Raporda sunulan veriler, mevcut tüm SMR’lerin ciddi maliyet aşımları yaşadığını ve birçok projenin ilk bütçe tahminlerini aştığını gösteriyor. Örneğin, Idaho’daki NuScale projesi, geliştirme aşamasında maliyetlerin kilovat başına 9.964 dolardan 21.561 dolara yükseldiğini gördü. Bu maliyet aşımları yalnızca SMR’lerin ekonomik fizibilitesini engellemekle kalmıyor, aynı zamanda kaynakları rüzgar, güneş ve pil depolama gibi alternatif, daha temiz ve daha hızlı konuşlandırılabilir enerji kaynaklarından uzaklaştırıyor.
Yazarlar: “Bu tartışmanın SMR hamlesiyle ilişkili fırsat maliyetlerini dikkate alması hayati önem taşıyor. SMR’lere yatırılan dolarlar rüzgar, güneş ve pil depolama kaynak tabanının oluşturulmasında kullanılamayacak. Bu karbonsuz ve daha düşük maliyetli teknolojiler bugün mevcut ve SMR’lerin hala lisans onayı ve inşaat finansmanı arayacakları önümüzdeki 10 yılda fosil yakıtlardan geçişi önemli ölçüde ileriye taşıyabilir” dedi.
Rapor, küçük modüler nükleer reaktörlerin (SMR’ler) inşasında karşılaşılan gecikmeleri inceleyerek, ilk tahminler ile fiili tamamlanma süreleri arasındaki önemli farklılıkları ortaya koyuyor. Çin’deki Shidao Körfezi projesi gibi başlangıçta dört yıl sürmesi beklenen projeler 12’ye uzatılırken, üç yıl sürmesi planlanan Rus Gemi Borne projesi 13 yıl sürdü. Benzer şekilde, Arjantin’de devam eden ve dört yıl içinde tamamlanması öngörülen CAREM girişimi de şu anda 13. gelişim yılına giriyor.