Güneş jeomühendisliği, güneş ışığını yansıtarak belki de bulutları yapay olarak aydınlatarak veya yansıtıcı parçacıkları atmosfere iterek gezegeni soğutmaya yönelik bir dizi taktiği kapsar.
Bu teorileri test etmeye yönelik hileli çabalar alarma neden oldu çünkü bilim insanları bunun başka ne gibi etkilere yol açabileceği hakkında pek bir şey bilmiyor. Daha fazla deneme ilerlemeden önce bu bilgi boşluklarını kapatmak için daha fazla araştırma yapılması çağrılarına yol açtı.
The New York Times’ın haberine göre Çevre Savunma Fonu (EDF), güneş enerjisi jeomühendisliği araştırmaları için “milyonlarca dolar” bağış dağıtmayı planlıyor. EDF, güneş jeomühendisliğiyle ilgili endişelerini paylaştığını ve bu nedenle olası etkilerine ilişkin çalışmaları desteklediğini söyledi.
EDF’de baş bilim insanı yardımcısı Lisa Dilling bir e-postada “Solar jeomühendisliğinin istenmeyen sonuçlarından çok endişeliyiz, bu yüzden potansiyel etkileri tahmin etmeye yardımcı olacak ve hükümetlerin bilinçli kararlar vermesine yardımcı olmak için gerekli olan politika ile ilgili bilim türünü geliştirecek politika ile ilgili araştırmalara odaklanıyoruz.” dedi.
EDF, güneş enerjisi jeomühendisliği çalışmalarına ne kadar para yatıracağını söylemeyi reddetti. Ayrıca New York Times, Cisco Systems’te liderlik rolleri üstlenen ortakların liderliğindeki LAD İklim Fonu’nu bağışçılardan biri olarak adlandırmasına rağmen, bu girişime fon sağlayanların kim olduğunu söylemeyi de reddetti.
Dilling, sonraki adımların arasında “etkilere kısa vadede odaklanan bir araştırma gündemi geliştirmek” için bilim adamlarıyla birlikte çalışmayı ve bir “yönetim yapısı” oluşturmayı içerdiğini söylüyor. Bu korkulukları yerleştirdikten sonra EDF, sonuçlarını dergilerde ve konferanslarda paylaşması beklenen araştırma projelerini ödüllendirmeyi planlıyor.
Mart ayında Birleşmiş Milletler Çevre Asamblesi’nde yapılan hararetli görüşmeler, güneş enerjisi jeomühendisliğine yönelik yeni uluslararası yönergelerin ortaya çıkmasıyla sonuçlanamadı. 2010’dan bu yana, belirli büyük ölçekli jeomühendislik türleri üzerinde geçerliliğini yitirmiş bir küresel moratoryum var. Son yıllarda ilerleyen küçük ölçekli deneyler hariç, dil belirsiz.
Geçen hafta Alameda, California, Washington Üniversitesi bilim adamlarının deniz tuzu parçacıkları püskürtmek için yeni teknolojiyi test etmesinin engellenmesi yönünde oy kullandı. Bu, Deniz Bulutu Parlatma (MCB) adı verilen bulutları daha yansıtıcı hale getirme stratejisinin bir parçası. Mart ayında 30’dan fazla bilim insanı Science Advances dergisinde MCB için bir araştırma yol haritası öneren bir makale yazdı.
Graham Feingold, NOAA’nın Kimyasal Bilimler Laboratuvarı’nda bir araştırmacı, o dönemde bir basın bülteninde “MCB’ye olan ilgi artıyor, ancak politika yapıcılar şu anda MCB’nin ne zaman ve nasıl uygulanması gerektiği konusunda karar vermeleri için ihtiyaç duydukları bilgiye sahip değiller.” dedi.
Kesinlikle daha az bilimsel bir güneş jeomühendisliği ekibi geçen yıl tepkilere yol açtı. Meksika, bir jeomühendislik girişiminin sınırları içinde kükürt dioksitle dolu hava balonları fırlatmasının ardından gelecekteki deneyleri yasakladı. Kurucu ortaklar işi aldılar ve Nevada’da kükürt dioksit gazı oluşturmak için bir otoparkta mantar ilacı kızartarak bunu tekrar denediler.
Kirletici olarak kükürt dioksit asit yağmurlarına yol açabilir. Stratosferik aerosol enjeksiyonu (SAI) adı verilen yansıtıcı parçacıkların atmosfere gönderilmesi, Antarktika’daki ozon deliğini de genişletebilir. Bunlar, uzmanların potansiyel serpintiyi daha iyi anlamadan güneş enerjisi jeomühendisliğine ilerleme konusunda endişelenmelerinin sadece birkaç nedeni.
Ve günün sonunda çevre savunucuları, güneş enerjisi jeomühendisliğinin, iklim değişikliğini gerçek anlamda kontrol altına almanın tek yolu olan daha temiz enerjiye geçiş çabalarını azaltmadığından emin olmak istiyor.
EDF’den Dilling “Sera gazı emisyonlarını mümkün olan en hızlı şekilde azaltmak, iklim değişikliğiyle başa çıkmak için hayati öneme sahiptir. Bu, EDF’nin öncelikli hedefi olarak kalmaya devam ediyor.” diyor.
