Elektronik veri depolama sistemleri hızla gelişse de, DNA’nın doğal yapısını kullanan yeni bir teknoloji bu alanda devrim yaratmaya hazırlanıyor. DNA baskı tekniği olarak adlandırılan bu yöntem, verileri DNA’ya depolamayı tıpkı bir yazıcı kadar hızlı ve kolay hale getiriyor. Geleneksel veri yazma yöntemlerinin aksine, bu teknoloji herkesin kullanabileceği bir basitlik sunuyor ve süreci daha erişilebilir kılıyor.
DNA baskı teknolojisi, veri depolamada devrim yapıyor!
DNA’ya veri depolama, geçmişte harfleri tek tek sıralamayı gerektiren oldukça yavaş bir süreçti. Ancak geliştirilen DNA baskı makinesi bu süreci büyük ölçüde hızlandırıyor. Yeni teknikle, her biri 24 bazdan oluşan 700 DNA bloğu oluşturulabiliyor. Bu bloklar, istenilen sırayla dizilerek DNA şablon zincirlerine kimyasal işaretlemelerle basılıyor ve bu sayede veriler aktarılıyor. Geleneksel yöntemlere göre çok daha etkili olan bu teknik, aynı anda 350 bitlik veriyi tek bir işlemde yazabiliyor. Dahası, DNA’nın bilinen GCAT harfleri yerine ikili kod sistemini kullanarak veri işleme sürecini basitleştiriyor. Bu yöntemle antik bir Çin kaplanı resminin yanı sıra bir panda fotoğrafı DNA’ya başarıyla aktarıldı ve hatasız geri okundu.
Teknolojinin erişilebilirliğini kanıtlamak için yapılan deneylerde, iDNAdrive adlı bir platform kullanılarak 60 katılımcı toplamda 5.000 bitlik veri kodladı. Bu verilerin %98,58 doğruluk oranıyla geri okunması, yöntemin güvenilirliğini gözler önüne serdi. Ayrıca, yalnızca 1 santimetreküp DNA’nın 10 milyar gigabayttan fazla veri depolayabileceği ve uygun koşullarda binlerce yıl boyunca bozulmadan kalabileceği öngörülüyor.
DNA baskı teknolojisinin temeli, eski bir matbaa yönteminden ilham alıyor. Nasıl ki hareketli tip matbaa, yazılı bilgilerin kitlelere ulaşmasını kolaylaştırdıysa, DNA yazıcı da veri depolamayı herkesin erişebileceği bir noktaya taşımayı hedefliyor. Sistem, insan hücrelerinin genetik bilgiyi depolama biçimini taklit ediyor. DNA üzerindeki metil grupları, genetik ifadeyi düzenleyen kimyasal işaretleyiciler olarak işlev görüyor. Araştırmacılar bu mekanizmayı kullanarak DNA bloklarını hareketli harfler, DNA şablonunu ise boş bir kağıt gibi yeniden tasarladı. Enzimler, DNA üzerindeki metil gruplarını şablonun ilgili bölümlerine aktarıyor ve verileri fiziksel olarak depoluyor. Daha sonra, nanopore dizileme cihazları bu verileri okuyarak dijital dosyaları yeniden oluşturabiliyor.
Yeni DNA baskı tekniği, sadece hız kazandırmakla kalmıyor, aynı zamanda bilim insanı olmayanların bile kolayca kullanabileceği bir yöntem sunarak DNA’yı geleceğin veri depolama çözümü haline getiriyor. Bu teknolojiyle, veri depolamanın sınırları hem kapasite hem de erişilebilirlik açısından yeniden tanımlanıyor.
