Arpadan yapılan yüzde 100 biyolojik olarak parçalanabilen plastik, yalnızca 2 ayda ayrışıyor. Dünya çapında plastik atıkların yalnızca yüzde dokuzu geri dönüştürülürken, geri kalanı ya yakılıyor ya da çöplüklere atılıyor.
Arpadan yapılan biyoplastik önemli kullanım potansiyeline sahip
Kopenhag Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, arpa nişastasının şeker pancarı atıklarından elde edilen lifle harmanlanmasından biyolojik olarak parçalanabilen bir plastik geliştirdi. Doğada sadece iki ayda çözünen yeni malzeme, gıda ambalajı ve diğer şeyler için kullanılabilecek.
Yeni malzeme aynı zamanda plastik üretiminin iklim ayak izini de azaltıyor. Kopenhag Üniversitesi Bitki ve Çevre Bilimleri Bölümü’nden Profesör Andreas Blennow: “Plastik atıklarımızla ilgili, geri dönüşümün çözemediği çok büyük bir sorunumuz var” dedi.
Bilim insanları, mevcut türlere göre daha sağlam ve suya dayanıklı yeni bir biyoplastik geliştirdi. Blennow: “Mevcut biyoplastiklerden daha güçlü ve suya daha iyi dayanabilen yeni bir biyoplastik türü geliştirdik. Aynı zamanda malzememiz yüzde yüz biyolojik olarak parçalanabilir ve çöp kutusu dışında bir yere atılması halinde mikroorganizmalar tarafından gübreye dönüştürülebilir” dedi.
Araştırmacılar, dünya çapında plastik atıkların yalnızca yüzde dokuzunun geri dönüştürüldüğünü, geri kalanının ise ya yakıldığını ya da çöplüklere atıldığını öne sürüyor. Blennow ayrıca biyoplastiklerin zaten var olduğunu ancak yüzde 100 parçalanabilir olmadıklarını da iddia etti. Endüstriyel kompost tesislerinde özel koşullar altında bunların yalnızca sınırlı bir kısmı bozunabilir.
Bu tür malzemeler için biyoplastik terimlerinin kullanılmasının aslında yanıltıcı olduğunu vurguladı. Yeni malzeme biyokompozit olarak adlandırılıyor ve ana bileşenleri bitki aleminde yaygın olan amiloz ve selülozdan oluşuyor.
Araştırmacılar, tanelerinde saf amiloz üreten yeni bir arpa çeşidi geliştirdi. Saf amilozun su ile etkileşime girdiğinde macuna dönüşme ihtimali normal nişastaya göre çok daha az Selüloz tüm bitkilerde bulunan bir karbonhidrat ve bunu pamuk ve keten liflerinin yanı sıra ahşap ve kağıt ürünlerinden de biliyoruz. Araştırmacıların kullandığı selüloz, yerel şeker endüstrisi atıklarından elde edilen ve nanoselüloz olarak adlandırılan bir madde Phys.org’un bildirdiğine göre, keten ve pamuk elyaflarından bin kat daha küçük olan bu nanoselüloz elyaflar, malzemenin mekanik mukavemetine katkıda bulunan şeyler.