Çin ile Ekvador arasında 2016 yılında tanımlanan “stratejik ortaklık”, “bütüncül stratejik ortaklığa” yükseltildi.
Özellikle Rafael Correa’nın başkanlığı döneminde, kamu sektörü öncelikle hidroelektrik sektörünü geliştirmek için Çinli bankalar ve inşaat şirketleriyle birlikte çalıştı ve Çinli bankalara ve inşaat şirketlerine büyük proje sözleşmeleri verdi. Rafael Correa’nın başkanlığında, Çin politika bankaları Ekvador’a 19 milyar dolar borç verdi ve bunun çoğu Başkan Rafael Correa’nın yönetimindeki yedi hidroelektrik santralinin finansmanına gitti.
Altyapıyı ve enerji erişimini iyileştirme konusunda oldukça motive olmuş bir ülkeyle, Çin’in Ekvador’daki enerji projelerine bu kadar yatırım yapması şaşırtıcı değil. Ancak bu altyapı kredilerinin bir bedeli oldu. Bu krediler, projelerin Çinli ekipman, iş gücü, malzeme ve teknoloji kullanması şartıyla verilmektedir. Bu fabrikaların birçoğunda ayrıca büyük gecikmeler, yasal sorunlar ve inşaat sorunları yaşandı. Son olarak, güneş ve rüzgardan enerji üretimi toplam üretiminin yüzde 1’inden az olduğundan, bu yatırım Ekvador’un enerji ekonomisini çeşitlendirmesini engellemiş olabilir.
Hem temiz enerji hem de Çin Güney Amerika konularına özel olarak odaklanmış bir muhabir ve editör olan Fermín Koop ile yapılan bir röportajda Koop: “Çin, yenilenebilir ve fosil yakıtlar arasında ayrım yapmıyor. Çin, kararlarını ekonomik açıdan en iyi olana ve stratejik ihtiyaçlarına göre alıyor” dedi. 2008’de kredilerde temerrüde düştükten sonra sınırlı sayıda özel yatırım seçeneğine sahip olan Ekvador, özel yatırım için Çin’e bağımlı hale geldi. Bu nedenle Çin, Ekvador’un yenilenebilir enerji ekonomisini inşa etme girişimindeki durumdan yararlanmayı başardı. Bu girişimin nihai sonucu aslında çift taraflı diyebiliriz.
