Polislerin üzerlerine giydiği kameraların artık gerçeğe dönüşme zamanı gelen bir fikir olduğunun belki de en iyi kanıtı finans dergilerinin bu kameraları tedarik eden şirketlerin kazançları üzerine uzun makaleler üretmeye başlaması. TASER International, Digital Ally ve GoPro gibi şirketlerin tümü, polis gözetlemesi pazarının sessizce ivme kazanmasıyla birlikte değerlemelerinde inanılmaz artışlar gördü. Meclis onayı bekleyen bu potansiyel devlet kuşunun önemli etkenlerinden bir tanesi de Obama yönetiminin polis kameraları aracılığıyla toplum ilişkilerini arttırmayı amaçlayan 263 milyon dolarlık ödenek girişimi.
Henüz piyasadaki ürünler arasındaki en iyisini belirlemek için yeterli verilere sahip olunmasa da polislerin ülke çapında kullandıkları ürünler hakkında birtakım analizler yapılabilir. TASER ve bir başka şirket olan VieVu, hali hazırda 5000 polis merkezine 70.000’in üzerinde kamera satmış durumda. Yeni fon ise 50.000 polis memurunu bu video teknolojisiyle donatmanın yanında onlara bu teknolojinin nasıl kullanılacağını öğretmek için eğitim vermeye de yetiyor.
Kameraların kendisi dudak uçuklatan cihazlar değiller. Etrafta pek çok Google Glass görmememiz veya hali hazırda var olan akıllı telefonların direk polis uygulamaları için kullanılmamasının tek sebebi araç içi kameraların veya şok cihazlarının tarihçeleri değil. Bir neden de şirketlerin sağladığı yazılımlarının sağlamlığı. 600-900 dolar arasında değişen cihaz maliyetleriyle, projedeki esas değer verinin bulut tabanlı sunuculara kusursuz bir şekilde ve otomatik olarak aktarılabilmesinde yatıyor. Teoride insanın devreye gireceği tek nokta bir sistem yöneticisinin hangi videoya kimin ne zaman erişebileceğini ayarladığı zaman olmalı. Standart dosya izinlerinden ziyade “ne zaman” ve “ne kadar süreyle” soruları kontrol edilmesi gereken önemli parametrelerden biri.
Bu kadar çok video şüphesiz yeni veri depolama sorunları da yaratacaktır ancak belki de daha da önemlisi bu sistemleri incelemek için yeni yazılım analizi metodu fırsatları doğacaktır. Hem Taser’ın Evidence.com’u hem de VieVu’nun VeriPatrol yazılımı her bir videonun seyredilişini yakından takip ediyor. Elbette önemli yazılım özellikleri arasında videoların düzenlenmesine veya gereğinden fazla iyileştirilmesine karşı alınan önlemler bulunuyor.
Başarılı olan örneklerden biri Taser’ın Axon sistemi. Bu ağa bağlanabilen bilgisayarda bir kulak aparatı, baş kamerası, iletişim radyosu ve dokunmatik ekran ile 10 saat pil ömrüne sahip Linux tabanlı bir beyin mevcut. Karmaşıklığı bazı askeri giyilebilir teçhizata yaklaşıyor. Görünen o ki yakında tek bir kameranın (veya tek bir görüş noktasının) yetmeyeceği zamanlara da gelebiliriz. Kafada ve vücutta sürekli dolaşan ön ve arka kameralar bir memurun düzgün bir şekilde kontrol edebileceğinden fazla olabilir.
Sürekli ara belleğe alınmış video uzunluğu veya kare sayıları gibi şeyleri kontrol etmenin ağırlığı altında ezilmek yerine yakın zamanda bu tip işlevlerin uzaktan kontrol edildiğine şahit olabiliriz – aynı Google Glass’ın bazı hastanelerde “uzak gözler” olarak kullanıldığı gibi. Buralarda baş anestezistler birden fazla hastanın hayati bilgilerini orada bulunan stajyerlerin gözlerinden kontrol edebiliyorlar. Cerrahlar hastalarının ne zaman geldiğini sekreterlerinin gözünden görebiliyorlar. Başka doktorlar cerrahın neler yaptığını onun gözünden inceleyebiliyorlar.
Ferguson gibi yeni test bölgeleriyle birlikte vücut kameralarının pazara girişi düşündüğümüzden hızlı gerçekleşebilir.
