Anduril’in yapay zekayı kullanarak okyanus trafiğini otonom bir şekilde izleyen Seabed Sentry denizaltı sensör ağı sayesinde, geleceğin denizleri, bir filin fare kapanlarıyla dolu bir odada gizlice dolaşması kadar zor olabilir.
Birçok açıdan denizaltılar tüm deniz kuvvetleri arasında en üstün konumdadır. Tek bir füze botu, İkinci Dünya Savaşı sırasında harcanan tüm mühimmattan daha fazla ateş gücüne sahip olmakla kalmaz, denizaltılar aynı zamanda dikkate değer bir gizlilik derecesine de sahiptir. Son derece sessiz olacak şekilde tasarlanan son teknoloji denizaltılar, su altına daldıklarında kaybolabilir ve tekrar yüzeye çıkana kadar konumları bilinmez.
Deniz altı gözetimi teknolojileri
Bu, denizaltıyı hem stratejik hem de taktik bir gemi olarak benzersiz kılar ve yalnızca savaş zamanında değil, barış zamanında da kar sağlar. Uluslararası bir kriz sırasında, bir denizaltı, bir gözlemci veya caydırıcı olarak hareket etmek için sessizce sorunlu bir noktaya görünmeden konuşlandırılabilir ve ardından aynı şekilde sessizce kaldırılabilir. Aslında, konuşlandırılması bile gerekmez. Bir müttefike veya düşmana istasyonda bir tane olduğunu söylemek bile aynı etkiyi yaratabilir. Elbette, savunma alanındaki her şey gibi bu avantaj da donanmaların denizaltıları tespit etmenin daha iyi yollarını bulurken botlarını daha gizli hale getirmeleriyle birlikte bir asırdan uzun süredir devam eden bir silahlanma yarışına yol açtı.
Denizaltıları ve diğer gemileri tespit etmede önemli bir ilerleme, 1954 yılında ABD Donanması’nın SOSUS’u (Ses Gözetim Sistemi) kurmaya başlamasıyla gerçekleşti. Bu, denizdeki herhangi bir sesi veya tüm sesleri günde 24 saat dinleyen veri işleme istasyonlarına kablolarla bağlı çok sayıda hidrofondan oluşur. Bu şekilde, Donanma ve istihbarat servisleri denizaltı hareketlerini -özellikle eski gemilerin hareketlerini- gemi enkazlarını, patlamaları, heyelanları ve diğer birçok olayı bir dereceye kadar tespit edebilir ve belirleyebilir.
Bugün SOSUS, gemiler ve denizaltılar tarafından çekilen sensör dizilerini içeren daha büyük ABD Entegre Denizaltı Gözetim Sistemi’nin (IUSS) bir parçasıdır. Ayrıca Rusya, Çin, Japonya, Britanya, Hindistan ve NATO’nun kendi okyanus gözetim sistemleri vardır. Ancak hiçbiri Amerikan sistemi kadar karmaşık veya kapsamlı değildir. Ancak SOSUS’un dezavantajları da var. Birincisi, tamamen hareketsizdir ve büyük kıyı tabanlı işleme tesislerine giden kablo ağlarını içeren çok büyük bir sabit altyapıya dayanıyor.
