Binghamton Üniversitesi, New York Eyalet Üniversitesi ve UNLV’deki araştırmacıların öncülüğünde yapılan yeni bir araştırmaya göre, enerji şirketleri, arazi sahiplerinden hidrolik kırılma (fracking) için izin almalarını sağlamak amacıyla sürekli ve kişiselleştirilmiş baskı uyguluyor. Arazi sahipleri bunu reddettiğinde bile şirketler yine de fracking yapmak için yasal zorlamayı kullanıyor.
Enerji şirketleri fracking için baskı yapıyor
“Hidrolik Çatlatma İçin Arazi Elde Ederken Enerji Şirketlerinin 31 Arazi Sahibiyle Nasıl Pazarlık Yaptığının Değerlendirilmesi” başlıklı makale Nature Energy dergisinde yayımlandı. Binghamton Üniversitesi’nde baş yazar ve eski doktora öğrencisi Benjamin Farrer: “Hidrolik kırılma tartışmalı bir konudur, ancak tartışmaların çoğu iklim ve ekonomi için genel sonuçlara odaklanmıştır. Bu makale için umutlarımızdan biri, politika yapıcıları konuya en yakın olan kişilerin bireysel deneyimlerine daha fazla dikkat etmeye teşvik etmesidir diyor.”
ABD’deki fosil yataklarının birçoğu özel arazilerin altında bulunduğundan, enerji şirketleri sıklıkla özel arazi sahipleriyle pazarlık yapmak zorunda kalıyor ve arazilerinin altındaki minerallere erişim karşılığında tazminat teklif ediyor. Bir kuyu yalnızca tek bir kuyudan büyük bir mekansal alanı boşaltabiliyorsanız ekonomik olarak uygulanabilir olduğundan, sondaj şirketleri sondaj yapmadan önce birden fazla mineral iddiasını tek bir çalışma sözleşmesinde birleştirmek zorundadır. Ancak toprak sahipleri genellikle çeşitli nedenlerle bu tür anlaşmalardan uzak dururlar. Potansiyel sağlık risklerinden çekinebilirler, daha fazla para için bekleyebilirler veya basitçe ulaşılamaz olabilirler.
Zorunlu birleştirmenin devreye girdiği yer burası. Bu, birçok petrol ve gaz üreten eyaletin sahip olduğu bir yasa. Buna göre, bir petrol/gaz rezervuarının üzerindeki arazinin belirli bir yüzdesi, sondaj için izin vermiş kişilere aitse, kalan arazinin sahipleri sondaja katılmaya zorlanabilir. Örneğin, bir gaz yatağının üzerinde 1.000 dönüm arazi varsa ve 650 dönümün sahipleri izin vermişse, kalan 350 dönüm arazinin sahipleri katılmaya zorlanabilir. Binghamton Üniversitesi’nde siyaset bilimi doçenti olan Robert Holahan: “Geleneksel dikey sondajda, zorlamanın kullanımı genellikle maden sahipleri için net bir artıydı; daha iyi sözleşme koşulları arayanların bir projeyi baltalamasını önlüyordu ve sondaj şirketi onları devre dışı bırakmaya çalışırsa, küçük mülklerin veya sondaj alanının sınırındaki mülklerin kendilerini zorla bir sözleşmeye dahil etmelerine olanak sağlıyordu” diyor.
