Veri Tabanlarının erken zamanlarında DBA’in asli görevi ürünün yeni versiyonlarını takip etmek, zaman içinde çıkan fixleri işlemek, Backup/Recovery işlerini organize etmek, veritabanını ayakta tutacak işleri yapmaktan ibaretti. İşler yolunda gittiğinde kimsenin pek de ne yaptığını bilmediği ama işler ters gittiğinde hemen ilk aranan kişilerden birisi konumundaydı. Birçok çalışan ve yöneticiye göre, DBA sadece sistem çalışmadığı zamanlarda aranacak kişiydi.
Günümüz dünyasında “veri” en önemli stratejik asset ve 7×24 hazır olmalı. Yeni iş modelleri ve getirdikleri ihtiyaçlar, en ufak bir kesintiye tahammül edemiyor. Üstelik aşırı hızlı büyüyen veri hacmi, IDC’ye göre, 2013’de 4.4 ZB sayısal veri üretildi, yönetimi daha da zorlaştırıyor.
Bununla beraber birçok CIO ve BT Yöneticisi, bu kadar kritik işi yöneten, gözeten, yeter sayıda ve yetenekli DBA’i tam zamanlı istihdam etmekte zorlanıyor. Yetenekli kıdemliler emekli oluyor, yeni nesilden de DBA olmaya hevesliler daha az çıkıyor. DBA’lerden “geleneksel görevleri”nin yanında, son kullanıcı ile çalışıp danışmanlık yapması, yeni tasarlanan uygulamalara aktif katılımları da bekleniyor.
Kurumlar, DBA’lerden uzmanı oldukları veritabanı ürünü kadar, burada saklanan verinin iş için anlamını da bilip, kurum içi yönlendirmeleri ve veri danışmanlığını da yapmalarını bekliyor.
Tam da bu yüzden birçok CIO, DBA’lerin gündelik hayatta yaptıkları, kendini tekrar eden, teknik başlıkları, fix işlemeyi, performans izlenmesi gibi rutin işlerin, DBA’lerin çok fazla zamanını aldığını düşündüklerinden, dışkaynak veya “Managed-Service” çözümleri ile bu yapılan işleri karşılama yoluna gitmeyi de düşünür oldular.
Kurumlar, DBA rolünde ki bu tanım değişimine ve zenginleşmeye ayak uydurmak için yeni roller türettiler. Data Architect, veri modeli tasarımına, Application Development DBA, uygulama performansına yönelik iyileştirmelere, SQL ve Index Tuning konularına, Datawarehouse DBA, warehouse’u besleyen veri kaynaklarının optimizasyonu ve performansına bakmaya başladılar.
Operasyonel DBA’ler, kaçınılmaz olarak uzun zamandır, BT’nin içinde hali hazırda yapageldikleri, Veri Tabanı sürüm yükseltme, fix işleme, sistem iyileştirme, storage yönetimi gibi teknik işler kadar, İş ve Analiz ekiplerinin süreçlerine de dâhil edilmeye başladılar. Kurumların genel bakışı, DBA’ler ne kadar İş Analizi konularına odaklanabilirse, yönettikleri verilerin, iş ile ilişkisini bilip kuruma yön veren kişiler durumuna gelirse o kadar kuruma daha faydalı olacakları yönünde. Çünkü kurumlar yukarıda bahsettiğim “geleneksel” DBA görevlerinin otomasyon araçları, managed-services veya dışkaynak kullanımı ile yönetilebileceğine inanıyorlar.
1500 DBA arasında yapılan bir araştırmaya göre, DBA’lerin yüzde 38’i hala günlük çalışma zamanlarının büyük bölümünü geleneksel işlere, iş sürekliliği, şema değişiklikleri, ağ bağlantıları ve performans yönetimine ayırıyorlar.
CIO’lar bu geleneksel rutin işleri offload etmek için “Data Infrastructure Management Services” adı altında ki “Managed-Services”lere doğru yönelip, bu işleri DBA’lerden almayı tercih ediyorlar. Bu servis hizmeti, IT Outsource ile karıştırılmamalıdır. Data IM Servisleri, DBA gibi belli rollerin sadece rutin bölümlerini dışarıya servis olarak vermeyi ve DBA’in boşalan bu zamanını Uygulama ve İş Modeli tasarımlarına dâhil etmeyi amaçlamaktadır.
Günümüzün kurumları, DBA’lerden daha yüksek iş becerisi, danışmanlık yetenekleri, iş âleminin dilini konuşabilen, anlayabilen ve buradaki beklentileri kurumun veri modeli ile ilişkilendirip yönetebilen beklentiler içinde. Operasyonel ve Geleneksel DBA görevlerinin, ne kadar kritik bir iş yapsalar da, dış kaynak veya servis hizmetleri ile yönetilebileceğine inanıyorlar.
Bilgisayarın tarihçesi kadar eski ve kritik olan bu rol, dünyadaki iş yapış biçimi ve beklentilere göre yeniden tasarlanıyor.
 dediğimiz rol de BT literatürüne girdi.){kind=link}